Je hebt misschien weinig lol beleefd aan het schrijven van jouw LinkedIn-profiel. De kans is groot dat je lezers er dan ook weinig aan vinden. Jammer en niet nodig.

Het is mijn missie om dat te veranderen. Door deze tips krijg je een profiel waarnaar je met plezier verwijst en dat inspirerende mensen aantrekt. Noem het LinkedIn-karma: wat je geeft, krijg je terug. Inspireer jij jouw netwerk, dan krijg je iets moois terug.

Waarom een verhaal?

Veel LinkedIn-profielen zijn veredelde cv’s. Terwijl juist de summary van het profiel de ruimte geeft om een verhaal te vertellen. Maar waarom is dat eigenlijk een goed idee?

Ten eerste: mensen houden van verhalen en blijven lezen. Daarmee doe je het al beter dan 95 procent van de LinkedIn-profielen 😉

Ga maar na: ook op het werk gaan we het liefste om met mensen die ons boeien, aan het lachen maken of inspireren. Begin daar al mee op je LinkedIn-profiel. Het vergroot de kans dat mensen je een bericht sturen of uitnodigen voor een gesprek.

Ten tweede: in een verhaal zit vaak een element van transformatie. In een film of roman overwint de hoofdpersoon een obstakel, waarna hij iets bereikt. Ook jouw carrière is ongetwijfeld niet altijd gladjes verlopen. Waarom doe je nog steeds wat je doet? Het is voor lezers belangrijk om te snappen dat je niet alleen werkt om de huur te betalen.

Er komt nog iets bij. De transformatie die jij hebt doorgemaakt, lijkt op de transformatie waaraan jij jouw klant, pupil of werkgever helpt. Er is een situatie vóór en een situatie na jouw werk. Als tekstschrijver heb ik bijvoorbeeld allerlei dingen moeten leren om te kunnen wat ik nu doe. Ik ken de frustratie die klanten voelen als ze de cursor zien knipperen, niet wetend wat te schrijven. Ik help hen aan betere teksten en om betere schrijvers te worden.

‘Jouw zus, die heeft talent’

Een voorbeeld van een verhaal. Mijn vriendin Linor is zanglerares. Op haar LinkedIn-profiel en About me-pagina vertelt ze over haar vader, die haar van kinds af aan aanmoedigde om te zingen. Aan haar lach kon hij horen dat ze een goede zangstem had. Zelf was de vader op jonge leeftijd door een schooljuf verteld dat hij een waardeloze stem had. Onterecht, volgens Linor.

Veel mensen hebben meegemaakt dat hun talent ontkend of ontmoedigd is, zeker als het met muzikaliteit te maken had: ‘Je zus, die heeft talent’. Of we hebben het onszelf wijsgemaakt.

Het is de missie van Linor om haar studenten van het idee af te brengen dat ze een slechte stem hebben. Een slechte stem is vaak een kwestie van slechte gewoontes en een gebrek aan geloof in eigen expressie.

Haar missie sluit dus aan bij het verhaal uit haar familiegeschiedenis – het is niet zo maar een anekdote. Daarom raakt het een snaar bij haar potentiële klanten.

Wat moet ik in hemelsnaam schrijven?

Het is niet makkelijk om zo even een persoonlijk én relevant verhaal uit de hoge hoed te toveren. Hoe kom je erop? Ik geef een paar aanknopingspunten:

1. Verhalen die teruggrijpen op de kindertijd

Dit zijn gewoon leuke verhalen, die laten zien dat jij aanleg hebt voor wat je doet. Het is één ding om te zeggen dat je ‘communicatieve vaardigheden’ hebt. Het wordt een stuk overtuigender als je zegt: ‘Al op de basisschool was ik degene die vaak bemiddelde bij ruzies op het schoolplein.’

Een voorbeeld, dat ik heb gebruikt in het profiel van een manager corporate Social Responsibility. Bij een van zijn projecten vermeldt hij het volgende terloops:

Ik heb duurzaamheid altijd al interessant gevonden en vind het leuk om mensen bij elkaar te brengen rond dit thema. Als jongetje richtte ik al het ‘leger ter bescherming van bos en dieren’ op. Met klasgenoten liepen we met vuilniszakken door het bos en verzamelden rommel.

2. Een verhaal over een mentor/inspirator

Wie heeft jou de weg gewezen? Of had je een moment van inzicht, waarna je dacht: dit moet ik doen? Nogmaals, je hoeft geen tovenaarsleerling te zijn: het zijn vaak de kleine verhalen die ontroeren. Een voorbeeld, op een LinkedIn-profiel dat ik schreef voor een consultant:

Toen ik een jaar of vijftien was, kwam ik vaak bij de cd-winkel in het dorp. De verkoper kende mijn smaak zo goed, dat ik een groot deel van mijn collectie nu nog kan herleiden tot onze gesprekken. In mijn eigen werk als consultant streef ik naar zo’n waardevol klantcontact. Klanten zijn geen ‘resources’; ik wil iets voor hen betekenen en een band opbouwen.

Je ziet dat dit soort verhalen ontwapenen. Veel mensen zijn bang om op hun LinkedIn-profiel over te komen als een verkoper van tweedehands auto’s. Daar hoef je je op deze manier geen zorgen om te maken.

Wat vind jij?

Ga jij een verhaal inzetten of twijfel je nog? Ik lees het graag in de comments. Dank!

 

Zeker, de bezoekers van je LinkedIn-profiel willen zien wat je kan. Een potentiële nieuwe werkgever of opdrachtgever ziet graag een paar concrete resultaten die je geboekt hebt in verschillende functies.

Maar… dat is geen reden om mensen dood te vervelen met standaard kretologie over hoe ‘gemotiveerd’, ‘creatief’ en ‘gedreven’ je bent!

Ik druk mijn klanten op het hart om écht iets van zichzelf te laten zien in de summary. Zo komen ze tot leven, worden ze geloofwaardig en.. vermaken zij ook gewoon hun lezers.

Ook op het werk hebben we namelijk het liefst te maken met mensen die ons boeien, aan het lachen maken of inspireren. Begin daar dus al mee op je LinkedIn-profiel. Het vergroot de kans dat mensen je een bericht sturen of uitnodigen voor een gesprek.

Hoe laat je iets van jezelf zien? Simpel. Mensen lezen het liefst verhalen. Een verhaal trekt de aandacht en maakt geloofwaardig en memorabel wat je vertelt. De trend van storytelling van de laatste jaren is dan ook volkomen terecht.

Maar welk verhaal?

Vertel niet zomaar een willekeurig verhaal, maar een korte anekdote die laat zien dat jij als het ware voorbestemd was om dit werk te doen. Doe jij werk dat past bij jou? Dan is de kans groot dat er zulke anekdotes te vinden zijn in je verleden. Het maakt niet zo veel uit of je een verhaal vertelt van een paar jaar geleden of van toen je 11 was.

Een paar voorbeelden

Als tekstschrijver help ik vrienden, collega’s en klanten vaak bij hun LinkedIn-teksten. Een paar voorbeelden van mini-verhaaltjes die we samen opgroeven:

1. Voor een vriend van me, die manager Corporate Social Responsibility is van een groot bouwbedrijf.

Ik heb duurzaamheid altijd al interessant gevonden en vind het leuk om mensen bij elkaar te brengen rond dit thema. Als jongetje richtte ik al het ‘leger ter bescherming van bos en dieren’ op. Met klasgenoten liepen we met vuilniszakken door het bos en verzamelden rommel.

2. Voor een oud-collega van me, online specialist bij een energieleverancier:

Ik ben online actief sinds de tijd dat ongevraagd e-mail versturen nog prima en legaal was (guilty ;-), de tijd dat Netscape dé browser was en apps en programmatic marketing niet bestonden.

3. Voor een oud-collega, online marketeer/consultant:

Toen ik een jaar of vijftien was, kwam ik vaak bij de cd-winkel in het dorp. De verkoper kende mijn smaak zo goed, dat ik een groot deel van mijn collectie nu nog kan herleiden tot onze gesprekken. In mijn eigen werk als consultant streef ik naar zo’n waardevol klantcontact. Klanten zijn geen ‘resources’; ik wil iets voor hen betekenen en een band opbouwen.

Zie je wat deze ‘verhalen’ doen? Ze zetten iemands persoonlijkheid neer op een manier die verder gaat dan het plakken van een etiket. Ze zorgen voor reliëf, voor waarachtigheid, voor geloofwaardigheid.

Durf je dit aan?

Zolang het voor jou heel comfortabel voelt, vindt de lezer het slaapverwekkend. Stel jezelf daarom de volgende vraag. Vind je het plaatsen van de anekdote een beetje eng? Dan ben je warm. Vraag je je af of dit  verhaal wel in een sollicitatiebrief of LinkedIn summary past? Dan zit je juist in de goede richting.

Deel me, schrijf me

Ben je ook teleurgesteld in de teksten die je tegenkomt op LinkedIn? Deel deze post dan. Misschien brengen we mensen op een idee 🙂

Heb je hulp nodig bij het schrijven van een goed LinkedIn-profiel? Volg me dan op LinkedIn. Ik post vaker over dit onderwerp.

Hoe stimuleer je (ex-)patiënten om online te communiceren over hun ervaringen, in dit geval met kanker? Met de communitymanager van Kanker.nl voerde ik twee tests uit om te bepalen of welkomstberichten nieuwe leden van de community aansporen tot het delen van ervaringen. Deze welkomstmails bleken flink effect te hebben. In beide tests werden de deelnemers (ruim) dubbel zo actief, in vergelijking met een controlegroep die geen welkomstmail kreeg.

Kanker.nl: de integratie van medische informatie en ervaringen

Op Kanker.nl, live sinds juni 2013, trekt de Bibliotheek het grootste deel van de bezoekers. De Bibliotheek is een medisch archief met ruim duizend artikelen over diagnose, behandeling en gevolgen van vele kankersoorten. Maar Kanker.nl is meer dan een bibliotheek: onder het motto ‘Samen weten we meer’ zijn (ex-)patiënten en naasten een bron van kennis en ervaringen. Niet alleen voor elkaar, maar ook voor bijvoorbeeld patiëntenorganisaties, die in de discussiegroepen en blogs peilen wat er leeft en op basis daarvan beleid maken.

Het is dus belangrijk dat lezers gewezen worden op de dwarsverbanden tussen medische kennis en ervaringen van mensen zoals zij. Als bezoekers een artikel lezen over bijvoorbeeld borstkanker, dan zien ze in een kader welke deelnemers – mensen met een account – ook borstkanker hebben of hadden. Ze kunnen deze lotgenoten dan een contactverzoek sturen. Of hun blog volgen, of meepraten in de discussiegroepen waarin zij deelnemen.

Willen we van ons platform een bloeiende community maken, dan moeten lezers actief worden. Bezoekers die net een account hebben aangemaakt, moeten zich bewust worden van het community-aspect van Kanker.nl.

Test 1: activeert een welkomstmail nieuwe deelnemers?

De communitymanagers schreven 24 pas aangemelde deelnemers (vooral patiënten en ex-patiënten) een welkomstmail. De welkomstmail was niet gepersonaliseerd, maar hetzelfde voor alle nieuwe deelnemers. Het was een mail waarin we kort uitlegden wat de deelnemers op Kanker.nl allemaal kunnen.

Beste << Gebruikersnaam deelnemer >>,
We zagen dat je een profiel hebt aangemaakt op Kanker.nl. Van harte welkom!
Op Kanker.nl ben je niet alleen: je vindt er lotgenoten die weten wat jij doormaakt. Hun verhaal kan voor jou erg interessant en nuttig zijn.
In Discussiegroepen wissel je ervaringen uit en stel je vragen. Bijvoorbeeld over een fase in het ziekteproces die je als patiënt of als naaste doormaakt.
Bij Personen kun je in contact komen met mensen die dezelfde behandeling krijgen of dezelfde gevolgen ondervinden. Dit kan ook met één druk op de knop Toon mensen zoals ik.
Volg persoonlijke verhalen van anderen of begin zelf een blog. Er zijn al ruim 400 Blogs!
[afsluiting]”

Deze e-mail verstuurden we naar 24 deelnemers die net lid waren geworden. 24 andere deelnemers kregen deze mail niet. Dit werd steekproefsgewijs bepaald. Vervolgens maten we in de twee weken na de mail de activiteit van deze twee groepen.

De uitkomst was opvallend: de activiteit van de leden na de welkomstmail was ruim vier keer zo hoog.

‘Passief actief’ versus ‘actief actief’

Wat bedoelen we in deze context met ‘actief’? We maakten een onderscheid tussen ‘passief actief’ en ‘actief actief’.

• ‘Passief actief’: het volgen van een discussie(groep) of blog‘
• Actief actief’: het zelf beginnen van een blog, discussie of vraag, of het reageren daarop

De aangeschreven deelnemers werden in acht gevallen ‘actief actief’, de niet aangeschreven deelnemers in slechts één geval. De welkomstmail zette mensen dus niet zozeer aan tot het volgen van anderen, maar juist tot het zelf bijdragen.

Test 2: activeert een gepersonaliseerde welkomstmail kersverse bloggers?

De blogs zijn een succes op ons platform. Er zijn inmiddels ruim 400 blogs aangemaakt (niet alle blogs zijn openbaar, dus zonder account zijn deze niet allemaal leesbaar). Niet alle bloggers blijven echter actief na hun eerste bericht. Hoe stimuleren wij hen?

We verwachtten dat een persoonlijke aanmoediging belangrijk is voor mensen die het hebben aangedurfd om voor het eerst hun verhaal te delen. Een blogger op Kanker.nl heeft meestal nog niet veel contacten of volgers. Juist in die fase is een hart onder de riem belangrijk, vermoedden wij.

Om dat te onderzoeken schreven we een gepersonaliseerd welkomstbericht aan bloggers die in de voorgaande dag(en) hun eerste blogbericht hadden geschreven. Dit welkomstbericht was in de vorm van een contactverzoek, een soort ‘friend request‘.

Het gepersonaliseerde welkomstbericht was een persoonlijk bericht, geschreven door een communitymanager, die het profiel en het eerste blogbericht van de kersverse blogger gelezen heeft. De communitymanager laat merken dat hij het blogbericht van de beginnende blogger gelezen heeft. Hij wijst hem of haar bijvoorbeeld op een andere blog die interessant is voor de blogger in kwestie. Het welkomstbericht kon er bijvoorbeeld zo uitzien:

Beste <>
Wat goed dat je een blog begonnen bent op ons platform. We merken dat bloggers veel steun hebben aan elkaars blog, door te schrijven en het lezen en becommentariëren van elkaars berichten.
In je eerste blogbericht lees ik over je diagnose die je net kreeg en alle onzekerheid die daarbij komt kijken. Heb je toevallig al het blog gevonden van [deelnemer x]? Erg goed geschreven en zij zit in een vergelijkbare situatie.
Veel sterkte met je behandeling en veel succes met je blog. We zijn benieuwd naar je volgende bijdrage!
[afsluiting]

Het resultaat van het gepersonaliseerd welkomstbericht voor bloggers

We vergeleken de 20 persoonlijk verwelkomde bloggers met 20 bloggers die geen welkomstbericht kregen. Na 50 dagen vergeleken we de productie van beide groepen. We namen een vrij lange periode, om te garanderen dat het effect niet heel tijdelijk was. Ook het welkomstbericht voor kersverse bloggers heeft een duidelijk meetbaar effect:

1. Het aantal bloggers dat meer dan 1 blogbericht plaatste binnen 50 dagen, was in de verwelkomde groep 10, in vergelijking met 5 in de niet-verwelkomde groep.
2. Het totaal aantal blogberichten dat de verwelkomde groep (als geheel) schreef, was ook dubbel zo groot: gemiddeld 3,5 per persoon in 50 dagen voor de verwelkomde groep, versus 1,75 voor de niet verwelkomde groep.

Conclusie: een welkomstmail of -bericht activeert!

Het is opvallend hoe groot het effect is van een enkele welkomstmail. In beide tests verdubbelt deze (ruimschoots) de activiteit van de aangeschreven deelnemers. Dit grote effect is misschien eenvoudig te verklaren. Nieuwe deelnemers van Kanker.nl kennen vaak nog niemand. Dat is anders dan bij veel sociale netwerken, waar nieuwe leden al mensen kennen of zijn uitgenodigd door anderen. Op ons platform, waar deelnemers relatief geïsoleerd zijn in het begin, is een bemoedigend mailtje dat hen wegwijs maakt blijkbaar goud waard.
—
Dit artikel werd in januari 2015 gepubliceerd op Frankwatching.

Het lauwe onthaal van hun Facebook posts is vaak even wennen voor communicatie-afdelingen. “Goh, slechts 2 likes voor ons bericht ‘Filiaal in Zoetermeer feestelijk geopend door locoburgemeester.’ En de sales pitch ‘Nieuwe lijn wasrekken nu in meerdere kleuren’ viel ook een beetje dood.” Waaraan moeten posts en tweets voldoen om wél likes, comments en retweets te scoren?

Wil je bericht scoren, dan moet het een sterke, positieve emotie oproepen. Het woord emotie komt van movere in het Latijn: bewegen. Op Facebook bewegen mensen door likes, shares en retweets. Je volgers komen niet in beweging voor een post die ‘wel een beetje interessant’ is.

Collega’s als testpanel

Twijfel je of jouw kandidaat-bericht die sterke emotie wel oproept? Probeer dan eerst bij jezelf te voelen wat het bericht met je doet. Voel je echt iets? In je hart, maagstreek of lachspieren? Vraag dan een paar collega’s om hun eerste, oprechte reactie. Is die: ‘mwa, gaat wel’, dan zal je bericht niet scoren.

Niet alle sterke emoties willen we delen. Wat bijvoorbeeld te denken van seksuele opwinding? Is ‘Sex sells’ dan geen oude saleswijsheid? Maar hier geldt toch: ‘Sex isn’t sharable’. Hoeveel mensen ken jij die op Facebook bepaalde filmpjes-voor-volwassenen delen?

We moeten dus op zoek naar positieve emoties die mensen graag delen. Hier zijn drie soorten berichten die daarvoor zorgen.

1. Iets Grappigs

Mensen hebben de onbedwingbare behoefte om een lach te delen. Bij grappige berichten moet je natuurlijk niet denken aan het genre belgenmoppen. Denk eerder aan rake, grappige observaties of satirische cartoons of gephotoshopte plaatjes.

Hema laat zien dat je een visueel grapje kunt combineren met je merksymbool én de actualiteit (zie beneden).

2. Iets Groots

Alles wat het gevoel ‘Wow, moet je dat zien!’ oproept. Dit kan letterlijk iets groots zijn. Heb je als energiebedrijf een enorm windmolenpark in bedrijf genomen? Die spectaculaire foto’s zullen vast goed scoren.

Grootsheid kun je ook figuurlijk opvatten. Volgers maken elkaar graag deelgenoot van geweldige of ontroerende prestaties. Iets wat de grootsheid of goedheid van de mens laat zien.

Natuurlijk heeft je bedrijf niet elke dag een grootse prestatie om de aandacht op te vestigen. Maar er zijn een paar manieren om deze emotie in wat lagere dosis te injecteren. Betrek in je bericht:

1. De actualiteit. Een wat afgesleten begrip, maar denk aan grote gebeurtenissen in de categorie olympische medailles van landgenoten en maanlandingen. Het gaat daarbij niet om het ‘nieuws’ maar om het opnieuw ervaren en delen van het goede gevoel.
2. Een groot merk. Een groot merk of een grote naam wekt vertrouwen en bewondering op. Welk artikel zou je eerder lezen, een met de titel ‘3 handige presentatietechnieken’, of ‘3 presentatietechnieken die Steve Jobs met succes gebruikte’?
3. Het weer! Het weer is per definitie een ‘gedeelde’ ervaring. Mensen raken er niet over uitgepraat. Ben je ijsfabrikant en is het de eerste mooie zomerdag? Drie keer raden waarover je een bericht plaatst. Social content maken is helemaal niet zo moeilijk soms :))

Het is altijd goed om in je post aan te sluiten bij het collectieve gevoel dat er heerst. Het standpunt van waaruit je schrijft is dan namelijk niet een standpunt van zenden – ‘Wij bedrijf X gaan jou iets over onszelf vertellen’, maar van delen: ‘Dit is onze gemeenschappelijke ervaring’.

3. Iets met de Groep

Mensen willen deel uitmaken van iets, meewerken aan iets. Geef ze die kans: ‘Make a baby with your followers’. Stel een vraag, leg een keuze voor, laat iets raden, laat hen een onderschrift verzinnen bij een foto.

Het heet niet voor niets social media: de mening van je klanten/volgers doet er echt toe. Zij vinden het leuk om mee te denken met de producten die jouw bedrijf maakt.

Bonus vierde G: Gratis

Bovenstaande 3 G’s prikkelen sterke emoties. Eén emotie heb ik buiten beschouwing gelaten: hebzucht. Als je iets weggeeft of iets verloot, dan ben je plots het populairste jongetje van de klas. De vraag is natuurlijk hoe tijdelijk deze populariteit is. Veel bedrijven geven klanten de kans iets te winnen in ruil voor een like voor hun bedrijfspagina. Dit is een ‘transactie’ die uiteraard wat minder verheffend is dan bovenstaande drie emoties. Maar zeker een factor om rekening mee te houden.

Het grotere geheel: waarom eigenlijk likes?

Het scoren van likes door het ‘injecteren’ van bovenstaande 3 G’s is maar een stukje in de puzzel van een volwaardige social content-strategie. In zo’n strategie passen ook berichten die niet per se scoren. Soms heb je minder goed nieuws, over bijvoorbeeld een storing van een online klantensysteem. Je helpt jouw klanten met zo’n melding, zonder dat ze massaal op like klikken.

Ook moet je een afweging maken over hoever je af wilt dwalen van je eigen merk of product. Je zult vast scoren met die dagelijkse photoshop van Kakhiel, maar wat heeft dit te maken met jouw product?

Hoewel het dus niet goed is om je blind te staren op likes, is het denk ik een heel belangrijke maatstaf. Een like betekent echt iets, je kunt er nooit te veel van krijgen. In tegenstelling tot hun geld, dat klanten je vaak met tegenzin geven, is een like volkomen vrijwillig en echt een teken van een goed gevoel dat jouw bedrijf heeft veroorzaakt. Ik heb zo’n vermoeden dat dit veel waard is in termen van loyaliteit.

Achtergrond

Ik heb voor dit artikel geput uit mijn ervaring als content manager bij Essent, waar ik sinds mei 2012 ook verantwoordelijk ben voor de virality (populariteit) van Essents Facebook posts. Dank aan social media manager Ienke de Vrieze voor het sparren over eigenschappen van goede content.

Tot slot: don’t beg

Ga niet smeken om likes: zie Condescending brand page: parodieën op facebook posts van bedrijven die manipuleren en smeken om likes.

Dit artikel verscheen, in iets gewijzigde vorm, op 24 september 2012 op Frankwatching: Breng je fans in beweging: 3 soorten Facebook content die likes opleveren.

Het knagende ongemak dat schrijvers en interactie-ontwerpers voelen als ze webpagina’s en apps ontwikkelen: zet ik het hele werkwoord op de button of een gebiedende wijs? We kunnen toch niet zomaar wat doen, we moeten toch zeker een regel hebben? Nee hoor, dat hoeft helemaal niet.

Schrijven we op onze knoppen:

Annuleer

of

Annuleren

?

In het Engels zijn de gebiedende wijs en het hele werkwoord niet van elkaar te onderscheiden. De gebiedende wijs van bijvoorbeeld ‘Cancel’ of ‘Save’ is identiek aan het hele werkwoord.

Ondanks deze ‘ambiguïteit’ zitten Engelstalige gebruikers niet bepaald met de handen in het haar. Ze appen vrolijk door, alsof het wereldschokkende probleem niet eens bestaat. Anderzijds hoor je Nederlandse gebruikers zelden klagen dat de vormen door elkaar gebruikt worden. Het valt kennelijk niet of nauwelijks op. Het lijkt erop dat de grammaticale vorm ‘transparant’ wordt en de overduidelijke betekenis niet in de weg staat.

We hebben hier dus te maken met een luxeprobleem voor schrijvers van Nederlandstalige ‘microcopy’ (de extreem korte tekstjes die de interactie van een applicatie vloeiend moeten laten verlopen). Laat dit nu precies de doelgroep zijn van dit artikel!

Alles door elkaar

Een korte inventarisatie leert dat de apps die in omloop zijn alle vormen door elkaar gebruiken, soms zelfs op hetzelfde scherm. In mijn mobiele Facebook-app worden de gebiedende wijs en het hele werkwoord bijvoorbeeld niet consequent gebruikt (zie beneden).

Deze eigenschap van Nederlandse werkwoorden betekent een extra complicatie en een extra paragraaf in de schrijfrichtlijnen (zucht) van websites. Toch kunnen developers en copywriters het probleem ook zien als een kans. Een grammaticale vrijheid kan het gebruiksgemak van een interactie namelijk dienen, zoals ik zal laten zien.

Even ter opfrissing, een korte uitleg over het verschil tussen het hele werkwoord en de gebiedende wijs. Het hele werkwoord heet ook wel de infinitief. Het is dus de ‘tijdloze’ vorm, niet gebonden aan een tijd of persoon. Een gebiedende wijs is een bevel in de tegenwoordige tijd: voer deze actie nu uit.

Aangezien het in apps toch gaat om het hier en nu van een handeling, ligt de gebiedende wijs voor de hand: Annuleer, Plaats reactie, Lees verder.

Altijd gebiedende wijs?

Het voorgaande doet dus een eenvoudige oplossing vermoeden: gebruik overal de gebiedende wijs.

Ga verder

Ga terug

Bewaar

Er zijn een paar problemen met deze keuze:

1. Een hele lijst met gebiedende-wijs-buttons voelt op den duur alsof je bij een bootcamp bent in plaats van op de bank met je iPad.
2. De gebiedende wijs valt soms uiteen in twee woorddelen, wat minder lekker leest: ‘Sla document op’ is onduidelijker en minder fraai dan ‘Document opslaan’.
   

Altijd het hele werkwoord dus?

Bij consequent gebruik van het hele werkwoord vermijd je het probleem van gesplitste werkwoorden en het gevoel dat je voortdurend commando’s aan het ontvangen of uitdelen bent. Maar het probleem met het hele werkwoord is dat het wel erg ‘tijdloos’ is:

Opslaan

Lezen

Annuleren

Het komt wat dromerig over, nietwaar? Soms wil je toch echt graag een commando geven: Ga naar winkelmandje, Bestel, Bewaar, Verlaat pagina!

Websitebouwers streven naar ‘conversie’, net als gebruikers, die van hun kant iets gedaan willen krijgen van de applicatie. In dit proces mag zo af en toe best een commando uitgedeeld worden.

Een paar niet-zaligmakende vuistregels

Ik denk dat het gebruik van het hele werkwoord of de gebiedende wijs een kwestie van smaak is, van gevoel. Er zijn wel vuistregels, denk ik. Een vuistregel die ik wil voorstellen:

Gebruik de gebiedende wijs als een handeling een laatste stap in een reeks is. Gebruik het hele werkwoord als de handeling een tussenstap is.

Stel, je wilt een blogbericht bewerken. Je hebt de bewerking dus nog niet gedaan. De knop die dat werk moet inleiden, zou ik noemen:

Bewerken

Heb je je blogbericht bewerkt, en is deze klaar om het levenslicht te zien, dan zou ik die knop kordaat noemen:

Plaats bericht

Nog een vuistregel:

Als een handeling van een andere orde is, gebruik dan een andere werkwoordsvorm.

Stel, je hebt een aantal handelingen waaruit je kan kiezen:

Blog bewerken

Afbeelding wijzigen

Instellingen beheren

En onder dit lijstje staat de optie om deze stap te annuleren. Die actie is van een andere orde. Het voelt daarom juist om hiervoor een andere werkwoordsvorm te gebruiken:

Annuleer

Dit zijn maar een paar gedachten. De manier waarop taal gebruikt wordt in de wereld, en in applicaties, is oneindig ingewikkeld en volgens mij niet tot in detail in regels te vatten.

Dit artikel op Frankwatching

Voor Frankwatching schreef ik een iets aangepaste versie van dit artikel, dat ruim 350 geliked en ge-shared werd: Buttonteksten: gebiedende wijs of hele werkwoord.